Παρά την ξαφνική πρεμούρα του καθεστώτος να δείξει – προς τα έξω κυρίως – ότι έχει επιτέλους άρει τη σκανδαλώδη ασυλία που επεδείκνυε τόσον καιρό απέναντι στη ναζιστική συμμορία της «Χρυσής Αυγής»,

Η ΟΑΚΚΕ καταγγέλλει την κτηνώδη εισβολή των ναζιστών της «Χρ. Αυγής» σε συζήτηση στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ για τις εθνικές μειονότητες στην Ελλάδα που έγινε στις 12/12 με την κάλυψη της κυβέρνησης, της εισαγγελικής αρχής, της αστυνομίας και ΠΑΝΩ ΑΠ ΟΛΑ των κοινοβουλευτικών κομμάτων. Πρόκειται για επανάληψη αντίστοιχης στάσης στην εισβολή που έγινε σε προεκλογική περίοδοσε εκδήλωση για την παρουσίαση του Μακεδονικού-Ελληνικού Λεξικού το 2009 στην Αίθουσα Ανταποκριτών Ξένου Τύπου στην Αθήνα.

Ο Κουτσούμπας, σε μια πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή για την τελευταία πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ κατά της κυβέρνησης του Μητσοτάκη, άσκησε τάχα «κριτική» στο φίλο του, Τσίπρα, ότι ασχολείται πολύ με τις παρακολουθήσεις και τις υποκλοπές, αλλά ότι δεν σήκωσε παντιέρα - όπως θα έπρεπε κατά το γραμματέα του ψευτοΚΚΕ - κατά των κυρώσεων που επιβλήθηκαν στη Ρωσία του Πούτιν, «οι οποίες πλήττουν τον ελληνικό λαό». Επανέλαβε δε όλη τη ναζιστικού τύπου πουτινική προπαγάνδα δικαιολόγησης της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία περί «ναζί Ουκρανών, Αζόφ κλπ.».

Μολονότι η κριτική αυτή ήταν ξεκάθαρο «ξεκάρφωμα» του Τσίπρα, που κάθε άλλο παρά φίλος των Ουκρανών είναι και έχει μόνιμα αμολυμένα στο διαδίκτυο τα σκυλιά του να αλυχτάν από το πρωί ως το βράδυ υπέρ του Πούτιν, την ώρα που επισήμως «βεβαίως και καταδικάζει την παράνομη εισβολή κλπ.» για τα μάτια της ΕΕ και της αμερικάνικης πρεσβείας, εδώ θα ασχοληθούμε αποκλειστικά με τον Κουτσούμπα και το κόμμα του. Σε ποια δημοκρατική ευρωπαϊκή χώρα ένα κόμμα - σημαιοφόρος της άρσης κάθε κύρωσης κατά των Ρώσων ναζί εισβολέων και ισοπεδωτών της Ουκρανίας, αυτών των ωμών δολοφόνων που διαλύουν πολιτικές υποδομές, βιάζουν και σκοτώνουν αμάχους, απάγουν παιδιά Ουκρανών γονιών και τα μεταφέρουν με το ζόρι στη Ρωσία για να τα «εκρωσίσουν» ενώ γκρεμίζουν πολυκατοικίες για να υποτάξουν ένα λαό, θα έχαιρε του γενικού σεβασμού - για την ακρίβεια, κάτι παραπάνω: της γενικής ασυλίας και μάλιστα της αγιοποίησης πρακτικά από το σύνολο του υπόλοιπου πολιτικού συστήματος, κοινοβουλευτικού και εξωκοινοβουλευτικού;